“Als kind aten we thuis de Hollandse pot. Soep vooraf, aardappelen, vlees, groenten en een stevige vla na zoals waarschijnlijk velen met mij.”, vertelt Jacqueline Philipsen (1970). “Ik had een gewone gezonde omvang, mijn hele leven trouwens gehad. Maar toen ik zelf keuzes mocht gaan maken in voeding schrapte ik de aardappelen, pasta, rijst, brood en melkproducten grotendeels uit mijn dieet. Nooit meer sinds mijn kindertijd heb ik nog een toetje gegeten na de maaltijd. Als ik nu denk aan de calorierijke maaltijden van vroeger…”

“Het was vele jaren later dat ik ontdekte dat mijn ‘lichte weerzin’ tegen koolhydraten misschien wel was ingegeven van binnenuit. Dat mijn lichaam zelf wel weet wat goed is. In onze familie komt namelijk veelvuldig diabetes type-2 voor met enkele vroegtijdige overlijdens. En een oom is in de oorlogsjaren overleden aan diabetes type 1. Onze moeder gebruikt vanaf haar 44ste ondersteunende medicatie en sinds haar 50ste spuit ze daarnaast meerdere malen per dag. Al mijn ooms en tantes hebben deze zogenaamde ouderdomssuiker. Het zou dus goed kunnen dat mijn lichaam zelf al de koolhydraten wat wilde weren. Want ik leerde dat een schommelende bloedsuikerspiegel niet alleen slecht is voor je energiepeil, maar dus ook symptomen van diabetes op kan roepen. Door koolhydraten te mijden zorgde ik niet alleen voor een stabielere bloedsuikerspiegel maar bleef ik daarnaast goed op gewicht.”